دیوار برلنی چیست؟

در مطالب قبلی از بلاگ وب‌سایت مهندسی ابرند به بررسی روش‌های مختلفی پایدارسازی گود پرداختیم و روش‌هایی مانند سپرکوبی و… را مورد بررسی قرار دادیم. در این مقاله نیز قصد داریم تا به معرفی یکی دیگر از روش پایدارسازی گود یعنی دیوار برلنی بپردازیم. اگر شما نیز علاقه‌مندید تا درباره این روش پایدارسازی این عمق اطلاعاتی به دست آورید، تا پایان این مقاله همراه ما باشید.

دیوار برلنی

دیوار برلنی یکی از روش‌های پایدارسازی گود است که معمولاً برای گودهای عمیق مورداستفاده قرار می‌گیرد. برای استفاده از این روش از ترکیب شمع‌های فولادی (پروفیل) یا بتنی در کنار رویه بتنی استفاده می‌شود. در این روش شمع‌ها برای تأمین گیرداری پروفیل‌ها مورداستفاده قرار می‌گیرند و برای این کار ارتفاع پروفیل‌ها می‌بایست حداقل 25 درصد از عمق کل گود بیشتر باشد و داخل کف گود فرو برود. برای اینکه در میان پروفیل‌های فولادی که به‌عنوان گیردار در گود قرار گرفته‌اند، خاک ریزش نکند، از رویه‌های بتنی پیش‌ساخته یا درجا استفاده می‌شود.

در پروژه‌هایی که خاک آنها زهکش‌پذیر است و در زیر تراز آب زیرزمینی احداث می‌شوند، برای اینکه عمل زهکشی بدون هیچ مشکلی انجام شود، فضایی در حدود 2.5 سانتی‌متر در بین تخته‌ها در نظر گرفته می‌شود. باتوجه‌به اینکه خروج مصالح ریزتر و ایجاد حفره در خاک پشت دیوار ممکن است در اثر نشت آب از این فضا صورت پذیرد، حفاری تا عمق مدنظر ادامه می‌یابد و برای کنترل و زهکشی آب از ترکیب لوله پلیکا و ژئوکامپوزیت استفاده می‌شود.

بیشتر بخوانید: مهار متقابل (استرات)

تاریخچه دیوار برلنی

روش دیوار برلنی یا همان سولجر پایل، یکی از قدیمی‌ترین روش‌های پایدارسازی گود برای احداث پروژه‌های عمرانی است که سابقه استفاده از آن به قرن هجدهم باز می‌گردد. در قرن هجدهم از این شیوه پایدارسازی گود در شهرهای مختلفی مانند برلین، لندن، نیویورک و… استفاده شده و تجربه بهره‌گیری از این شیوه موفق بوده است. در سال 1930 از این روش برای پایدارسازی گود و در پروژه قطار زیرزمینی شهر برلین استفاده شده و به همین دلیل، از آن تاریخ این روش پایدارسازی را روش دیوار برلنی نامیده‌اند.

برای آشنایی با مهندسی نقشه‌برداری بیشتر بخوانید.

مراحل اجرای رویه‌های بتنی در جا

مراحل اجرای رویه‌های بتنی درجا دارای مراحل اجرای عملیات خاک‌برداری، گذاشتن شبکه آرماتور بین پروفیل‌ها، قالب‌بندی و بتن‌ریزی است. رویه بتنی درجا یا دال بتنی برای جلوگیری از ریزش خاک در میان پروفیل‌های فولادی در محل گودبرداری به مرحله اجرا می‌رسد. از شات‌کریت یا قطعات پیش‌ساخته نیز می‌توان به‌عنوان جایگزین دال بتنی یا رویه بتنی درجا استفاده کرد.

مراحل اجرای دیوار برلنی

در چه شرایطی استفاده از دیوار برلنی پیشنهاد می‌شود؟

از جمله شرایط مناسب برای اجرای دیوار برلنی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.

  • زمین‌هایی که دارای خاک بالاتر از تراز سفره آب زیرزمینی با کمی چسبندگی هستند.
  • رس‌های کمی پیش تحکیم یافته
  • زمین‌هایی که دارای خاک زهکش‌پذیر و دارای خاصیت خشک‌سازی مناسب هستند.

استفاده از دیوار برلنی در چه شرایطی پیشنهاد نمی‌شود؟

استفاده از روش پایدارسازی خاک دیوار برلنی در خاک‌های رس نرم و سست چندان پیشنهاد نمی‌شود؛ زیرا اجرای این شیوه پایدارسازی خاک، باعث ایجاد تغییر شکل قابل‌توجه در خاک زمین‌های مجاور پروژه می‌شود. با این تفاسیر در خاک‌هایی که دارای مقاومت کافی نیستند؛ مانند خاک رس نرم و سست، نمی‌توان از روش دیوار برلنی استفاده کرد.

بیشتر بخوانید: پایش گود چیست؟

مزایای استفاده از روش دیوار برلنی

کنترل مناسب تغییر شکل‌ها، بزرگ‌ترین مزیتی است که می‌توان در مورد روش دیوار برلنی به آن اشاره کرد. تغییر شکل در این شیوه با استفاده از نرم‌افزار Plaxis انجام می‌شود و محاسبات این شیوه پایدارسازی نیز با استفاده از نتایج آنالیزهای تنش – تغییر شکل صورت می‌پذیرد. از دیگر مزایای بهره‌گیری از روش دیوار برلنی برای پایدارسازی گود می‌توان به ضریب اطمینان بالا برای گودبرداری‌های عمیق، عدم نیاز به تجهیزات خاص و پیشرفته، کنترل تغییر مکان‌ها به دلیل صلبیت بیشتر دیواره‌ها و کنترل کیفی به دلیل کشش انکرها اشاره کرد.

 

معایب استفاده از این روش پایدارسازی گود

روش دیوار برلنی نیز مانند سایر روش‌های پایدارسازی گود مانند مهاری (انکراژ)، مهار متقابل (استرات)، نیلینگ و… بی‌عیب نیست. از جمله معایب استفاده از این روش می‌توان به هزینه بالای اجرا، سرعت پایین اجرا به دلیل تأخیر مهارسازی نسبت به چاه‌کنی و سولجرگذاری و نیاز به فضای زیاد در هنگام جاگذاری سولجرها اشاره کرد. ضمناً استفاده از روش پایدارسازی خاک دیوار برلنی برای ترازهای بالای آب زیرزمینی توصیه نمی‌شود.

جمع‌بندی

در این مطلب از بلاگ سایت مهندسی ابرند به بررسی شیوه پایدارسازی گود دیوار برلنی یا همان سولجر پایل پرداختیم و دریافتیم که این روش می‌تواند در پروژه‌هایی که عمق گودبرداری زیاد است، بسیار مفید باشد. در ادامه شیوه اجرای اجزاء این روش، مزایا و معایب آن را مورد بررسی قرار دادیم و نتیجه گرفتیم که استفاده از این روش باتوجه‌به مزایای بسیار زیاد در زمین‌هایی که بالاتر از تراز آب زیرزمینی قرار دارند، بسیار مناسب است و می‌تواند پاسخگوی نیاز پروژه ما باشد. در پایان امید است که این مطلب برای شما عزیزان مفید واقع شده باشد.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

مطالب مورد بحث در این پست
آخرین مطالب